"Niewielka wieś rzucona nieregularnie w łagodną, urozmaiconą dolinę Gierczanki.
Nazwy części wsi: Folwark, Kolonie, Podgierczyce, Podkoszyce, Podstodoły. Nazwy obiektów fizjograficznych: pola: Pod Balbinowem, Pod Kaliszanami, Pod Rosochami; góra: Zażga.
Historia
W poł. XIX w. na terenie tej wsi odkryto pod ziemią popielnice (urny gliniane) z siekierkami kamiennymi z neolitu.
Wieś Łukawka w dzisiejszym rozumieniu powstała w średniowieczu (XIV w.). W poł. XVII w. była własnością rodziny Niemieryczów. W 1867 r. w wyniku uwłaszczenia Łukawka częściowo rozparcelowana i na nowo urządzona. Wtedy to wieś składała się z czterech podstawowych części: Pod Niwą, Na górach, Łukawka Błonie, Pod Koszycami
Pod koniec XIX w. obok folwarku wykształtowała się nowa struktura. Powstało 17 zagród, w których mieszkało ponad 130 osób.
W XIX w. należała m. in. do rodziny Chrzanowskich (ich nagrobki spotkać można na cmentarzu w Gierczycach). Od nich posiadłość nabyli Skotniccy. Po śmierci Jana Skotnickiego w międzywojniu gospodarstwem kierowała wdowa Róża Skotnicka.
Jej syn Sławomir w czasie okupacji pracował w gospodarstwie Sandomiersko-Wielkopolskiej Hodowli Nasion w Gierczycach. Był żołnierzem Armii Krajowej. Zginął w sierpniu 1944 r. pod Ćmielowem.
Nad pionową skarpą niewielkiego wąwozu lessowego zachowała się kamienna figura przydrożna w formie niewielkiego krzyża kamiennego z 1908 r. ufundowana przez miejscowych właścicieli ziemskich Skotnickich.
Na koniec 2004 r. Łukawka zajmowała 211 ha (2,5% powierzchni gminy) i zamieszkiwało 89 osób." [sic!]
Źródło: Józef Myjak, "Tam gdzie Świt cywilizacji rolniczej" . Monografia krajoznawcza gminy Wojciechowice, PAIR Sandomierz 2006
