"Nazwy części wsi: Kolonie Inwalidzkie, Nowa Wieś, Stara Wieś, Zagóra. Nazw obiektów fizjograficznych: Las Lisowski (pola), Polesisko (pola), Spod Adamowa (łąki), Spod Lasu (łąki)
Historia
Być może nazwa Lisów pochodzi od Stefana Lisa, komesa, palatyna krakowskiego, którego rodzina osiadła w Sandomierskiem, a konkretnie pisząc w okolicach dzisiejszej wsi Lisów. Jednym z trzech synów tego małopolskiego możnowładcy był Wincenty Kadłubek, sławny nasz kronikarz, który urodził się w niedalekim od Lisowa Karwowie w 1150 roku.
Druga interpretacja genezy nazwy wsi ma bardziej ludowy charakter. Ponoć w miejscowym lesie (dziś jest to ok. 80 hektarowy kompleks leśny wśród raczej bezleśnej okolicy) żyło dużo lisów i stąd prosta droga do Lisowa. W każdym razie jest to stara wioska o średniowiecznym rodowodzie. Potwierdza to również znaleziony na polach nie tak dawno stary tłok pieczętny.
W pierwszej połowie XIII w. sandomierski mieszczanin Aleksander Albus sprzedaje klasztorowi Cystersów w Wąchocku.
Dobra lisowskie należały( 1789r. ) do uposażenia klasztoru cysterskiego w Wąchoeku. Po likwidacji tegoż zgromadzenia w Wąchoeku majątek uległ kasacji i trafił pod zarząd państwowy, czyli wtedy namiestnika carskiego w Królestwie Polskim. Za zasługi w tłumieniu powstania listopadowego namiestnik Paszkiewicz nagradzał zajętymi królewszczyznami i majątkami kościelnymi swoich oficerów. Przeszło 440 morgowy Lisów przypadł w 1832 r. generałowi majorowi Symeonowi vel Kachanowowi, emerytowanemu dowódcy 3 brygady artylerii. W rękach tej rodziny dobra lisowskie były do I wojny światowej. Wg. oficjalnego spisu z '1885 r. "Lisów to kolonia i folwark w gm. Wojciechowice w parafii Gierczyce. Folwark ma 444 morgów, domów 4, mieszkańców 34. Kolonia zaś 29 domów, mieszkańców 234, morgów 351. Była też wtedy osada leśna Lisów - ale już położona w gminie Obrazów o powierzchni 349 morgów, z jednym tylko domem (leśniczówką), w którym mieszkało 6 osób. Natomiast z urzędowego spisu miejscowości guberni radomskiej (1895 r.) wynika że w gminie Wojciechowice były trzy oddzielne jednostki pn. Lisów (wtedy już w parafii Malice), a więc: Lisów kolonia na 176 dziesiatinach diesatina to 1, 0925 ha) z 32 drewnianymi domami, w których mieszkało 124 osób płci męskiej i 148 osób płci żeńskiej. Kolonia powstała w wyniku carskiej reformy rolnej; Lisów osada karczmarska (brak bliższych danych) i Lisów folwark (zajmował 212 dziesiatin), który wtedy należał do Iwana Kachanowa. Na folwarku mieszkało wtedy 16 osób płci męskiej i 18 płci żeńskiej.
Wiatach 1916-1918 w Lisowie miała siedzibę podległa Komendzie Obwodu w Opatowie komenda lokalna Polskiej Organizacji Wojskowej i obejmowała swoim działaniem niepodległościowym wsie: Lisów, Gierczyce, Stodoły, Wojciechowice i Mikułowice.
Po odzyskaniu niepodległości dobra lisowskie wróciły do skarbu państwa i nadal były dzierżawione. W wyniku reformy rolnej zostały te dobra (ok. 424 morgów) częściowo rozparcelowane i w międzywojniu folwark zajmował już tylko ponad 100 ha. W 1918 r. dzierżawcą był Stefan Prus Kobylyński, który wraz z żoną Marią gospodarzyli tu do 1938 r. , kiedy to Stefan przeniósł się do Warszawy, ale jego żona pozostała we dworze. Zmarła w czasie okupacji. Jej córka Zofia wyszła za mąż za Teofila Czarneckiego, który przejął gospodarstwo. Lisowski dwór często był nachodzony przez partyzantów i bandytów. W czasie takich nieproszonych odwiedzin został zastrzelony Andrzej Koby-lański, syn Stefana, który okresowo przebywał wraz z rodziną w rodzinnym domu. Po tym tragicznym wydarzeniu mieszkańcy dworu wyjechali z Lisowa i już nigdy tu nie wrócili.
Najgorsze tygodnie przeżyli mieszkańcy w czasie walk na przyczółku sandomierskim. Według Leszka Orłowskiego wieś w pierwszej dekadzie sierpnia 1944 r. znalazła się w ogniu zażartych walk rosyjsko - niemieckich. Zginęło i zostało rannych kilkunastu mieszkańców Lisowa. Zgięły niemal wszystkie zwierzęta. Z 66 zabudowań pozostały tylko szkielety trzech domów. Cała wieś została wysiedlona. Po powrocie ludzie mieszkali w barakach i ziemiankach. Kilku mieszkańców zginęło od niewypałów.
Współczesny Lisów to wieś rolnicza z tradycyjnymi uprawami, ale też, że śmiało wkraczającym na jej teren uprawami ogrodniczymi.
Urokliwe położenie, las, czyste powietrze i spokój tworzą dobre warunki do rozwoju agroturystyki i urządzania zagród letniskowych (drugich domów), przez mieszkańców miast (m.in. pisarz i dziennikarz Jan Adam Borzęcki). Niektóre gospodynie z tej miejscowości kultywują też tradycje chłopskiej kuchni.
Teresa Kmicicka na przykład specjalizuje się w potrawach z kaszy jaglanej (z prosa).
Na koniec 2004 r. Lisów zajmował 558 ha (6,4% powierzchni gminy) i zamieszkiwało go 187 osób." [sic!]
Źródło: Józef Myjak, "Tam gdzie Świt cywilizacji rolniczej" . Monografia krajoznawcza gminy Wojciechowice, PAIR Sandomierz 2006
