"Nazwy części wsi: Kunice - Kolonie, Nowe Kunice, Stare Kunice.
Nazwy obiektów fizjograficznych: Majątkowa Ziemia, Niwa, Pola Poduchowne.
Historia
Podobnie jak tereny sąsiednich wsi również w neolicie i w epoce brązu mieszkał tu człowiek. Znaleziono ślady materialne reprezentacyjne dla kultury pucharów lejkowych i kultury mierzanowickiej.
Stara wieś o średniowiecznej metryce, w źródłach występuje już w XIII w. Należała wtedy -jako prebenda - do kanonika (źródła wymieniają wtedy księdza Wernera) kościoła Panny Marii w Zawichoście. Później trafiła do uposażenia duchownych z Sandomierza.
Wieś przez kilka stuleci należącą do kapituły sandomierskiej. Stanowiła uposażenie jednego z kanoników, wchodzącego w skład tego gremium. W XVI w. należały do najbogatszych kanonii.
W XIX w. po kasacie majątków kościelnych przez rosyjskiego zaborcę dobra kunickie weszły w skład majoratu (wraz z Grochocicami, Łopat i Stodołami) Nikołaja Kudriacewa. W 1880 r. istniały Kunice wieś, które miały 246 morgów ziemi włościańskiej, 17 gospodarstw i 231 mieszkańców oraz Kunice folwark zajmujące 374 morgów. W 1917 r. donacyjny majątek ziemski Kunice zajmował obszar 369 morgów.
W okresie międzywojenny gospodarował tu Kazimierz Roguski, który ożenił się z Heleną Orsetti z Ujazdu, osobę bardzo pobożną. Zmarła ona jednak w młodym wieku, w kilka miesięcy po urodzeniu córki. Matka jej napisała o córce wspomnieniową książkę, "Wierna czcicielka Serca Bożego" wydaną drukiem.
Kunice w 1944 r. dostały się w strefę bezpośrednich działań frontowych. Większość mieszkańców została wysiedlona z swoich domostw. W sierpniu 1944 r. rosyjskie zagony pancerne dotarły do peryferii Bidzin. Czołgi przeszły przez Kunice i zaatakowały niemieckie wojska okopane na skraju wsi. W wyniku morderczej walki radzieckie oddziały musiały się wycofać w dolinę Opatówki. Front się ustabilizował na okres kilku miesięcy. Niemcu umocnili swoje pozycje w Kunicach. Wykopali okopy i zbudowali z rozebranych zagród chłopskich bunkry. Mieszkańcy uciekli do Mikułowic. Ci, którzy zostali żeby pilnować dobytku, wykopali sobie ziemne bunkry w sadach. Na pobliskich polach, na Niwie Wojciechowickiej, w pobliżu drogi Opatów - Ożarów w 1944 r. Niemcy urządzili lotnisko polowe.
Po zakończeniu działań wojennych mieszkańcy powrócili do swoich zniszczonych zagród i zamieszkali w bunkrach. Niektórzy zmuszeni byli przebywać w nich nawet przez dwa powojenne lata.
Współczesne Kunice to Typowa wieś rolnicza. W Strukturze użytków rolnych dominują grunty orne, na których uprawia się przede wszystkim rośliny zbożowe, okopowe i przemysłowe.
Na koniec 2004 r. Kunice zajmowały 346 ha (4,0 % powierzchni gminy) i zamieszkiwało 200 osób." [sic!]
Źródło: Józef Myjak, "Tam gdzie Świt cywilizacji rolniczej" . Monografia krajoznawcza gminy Wojciechowice, PAIR Sandomierz 2006
