UG Wojciechowice - wojciechowice.com.pl

"Nazwy części wsi: Wlonice - Kolonia. Nazwy obiektów fizjograficznych: Dworskie Pola, Koło Toru, Pola Wlonickie.

Niewielka, peryferyjnie położona wieś gminy, graniczy z Przybysławicami w gminie Ożarów. Występuje tu urodzajna gleba.
Stara wieś, Z dawnych właścicieli zachowały się nazwiska: Zagórskiej, Gabriela Piekarskiego, Mikołaja Wlońskiego, Macieja Zakilki.
Z zabytkowej substancji ostał się ceglany dwór, a opodal niego resztki parku podworskiego i dawny staw dworski, położony w płytkiej dolince. Przy drodze z Przybysławic stoi jeszcze duży, kamienny krzyż z poł. XIX w. z uszkodzonym krucyfiksem.
W 1638 r. właścicielem Wionie był Stanisław Bystrojowski, a herbu Nieczuja, podwojewódzki sandomierski. Miał wtedy również: Sobów, Łubową, Swięcicę i Szczeglice. Natomiast w 1651 r. źródła wymieniają Hieronima Chocimowskiego jako właściciela tej wsi. Należały do niej też Mątowice.
W 1860 r. Helena Konarska wyszła za mąż za Władysława Swieżyńskiego, który wówczas był dziedzicem tej wsi. Poprzednio wraz z bratem Kryspinem dzierżawił majątek w Dwikozach. Obaj brali udział w powstaniu styczniowym. Kryspin po upadku powstania wyjechał do Galicji zaś Władysław kupił folwark Wlonice.
We wlonickim dworze znalazły się papiery - archiwalia m. in. związane z powstaniem styczniowym w Sandomierskiem i Krakowskiem. Trafiły później do Muzeum Narodowego w Rapperswilu (Szwajcaria) i weszły w skład Archiwum Rządu Narodowego. Korzystał m. in. z nich Stanisław Zielinski, autor znanej książki ?Bitwy i potyczki 1863 - 64".
We wlonickim dworze - a właściwie w leśniczówce Mieczysława Bełdowskiego przybywał generał Józef Hauke Bosak, kiedy to w kwietniu 1864 likwidował powstanie w Sandomierskiem. Po zakończeniu misji przeniósł się do Łukowic, a stamtąd przedostał się nad Wisłę w okolicach Gór
Pieprzowych pod Sandomierzem i po przeprawieniu się przez Rzekę udał się w głąb Galicji.
Władysław Świeżyński był dobrym gospodarzem, a jego gospodarstwo na urodzajnych glebach należało do najlepszych w okolicy. Szczególnie znana była chlewnia, która przyczyniła się poprawienia poziomu chowu świń w regionie. Świeżyńscy mieli pięcioro dzieci. Wlonice przypadły synowi Władysławowi. Franciszek gospodarzył w Żurawicy (gm. Obrazów), Kazimierz w Wilczycach. Józef zaś (ożeniony z Władysawą Ki-niorską) trafił do Jeleniowa, a później kupił Sadłowice. Helena Świeżyńska jako właścicielka Wionie figuruje jeszcze w w 1895. Wtedy w wiosce mieszkało przeszło 270 osób Dominowała zabudowa drewniana. Odnotowano wtedy 16 domów drewnianych i tylko 3 murowane. Kolejne pokolenie Świeżyńskich (Karolina z Rusockich i Władysław) przekazali dobra córce Jadwidze, która wyszła za mąż za Stanisława Turnaua i w rękach tej rodziny dobra wlonickie przetrwały do 1945 r. W czasie okupacji we domu Turnaua znalazł czasową gościnę wybitny językoznawca profesor Tadeusz Lehr - Spławiński. Później wraz z dziećmi przeniósł się do Wyszmontowa. Stanisław Turnau dokładnie opisał czas okupacji w swoich wspomnieniach: ?Pamiętnik z wojny 1939-1945" Biblioteka Narodowa sygn. akt. 10571 (materiał niepublikowany). Po II wojnie Stanisław Turnau wrza z żoną wyjechał na Dolny Śląsk. Mieszkał w Cieplicach. Pracował jako nauczyciel w Technikum Rolniczym w Sobieszowie. Jego syn Jan Turnau, redaktor Gazety Wyborczej, to dziś jeden z najwybitniejszych publicystów zajmujących sie problematyką religijną.

We Wlonicach urodziła się m. in. Aleksandra Jasieńska. która zmarła w 1935 r. w Sandomierzu, gdzie też znajduje się zbiorowa mogiła tej rodziny.
Znajdujący się tu na skraju skarpy doliny dwór murowany Turnauów (wcześniej Świeżyńskich), po ostatniej wojnie zamieniony na wielorodzinny dom mieszkalny. Jest to obiekt murowany z II poł. XIX w. o pow. 800 m2 z 15 pomieszczeniami, architektonicznie zmieniony.
We wsi zachowała się kilkanaście domów i budynków gospodarczych wzniesionych z kamienia janikowskiego po II wojnie światowej .
Na koniec 2004 r. Wlonice zajmowały 302 ha (3,5 % powierzchni gminy) i zamieszkiwało 205 osób." [sic!]

Źródło: Józef Myjak, "Tam gdzie Świt cywilizacji rolniczej" . Monografia krajoznawcza gminy Wojciechowice, PAIR Sandomierz 2006

Nazwy części wsi: Wlonice - Kolonia. Nazwy obiektów fizjograficznych: Dworskie Pola, Koło Toru, Pola Wlonickie.

Niewielka, peryferyjnie położona wieś gminy, graniczy z Przybysławicami w gminie Ożarów. Występuje tu urodzajna gleba.
Stara wieś, Z dawnych właścicieli zachowały się nazwiska: Zagórskiej, Gabriela Piekarskiego, Mikołaja Wlońskiego, Macieja Zakilki.
Z zabytkowej substancji ostał się ceglany dwór, a opodal niego resztki parku podworskiego i dawny staw dworski, położony w płytkiej dolince. Przy drodze z Przybysławic stoi jeszcze duży, kamienny krzyż z poł. XIX w. z uszkodzonym krucyfiksem.
W 1638 r. właścicielem Wionie był Stanisław Bystrojowski, a herbu Nieczuja, podwojewódzki sandomierski. Miał wtedy również: Sobów, Łubową, Swięcicę i Szczeglice. Natomiast w 1651 r. źródła wymieniają Hieronima Chocimowskiego jako właściciela tej wsi. Należały do niej też Mątowice.
W 1860 r. Helena Konarska wyszła za mąż za Władysława Swieżyńskiego, który wówczas był dziedzicem tej wsi. Poprzednio wraz z bratem Kryspinem dzierżawił majątek w Dwikozach. Obaj brali udział w powstaniu styczniowym. Kryspin po upadku powstania wyjechał do Galicji zaś Władysław kupił folwark Wlonice.
We wlonickim dworze znalazły się papiery - archiwalia m. in. związane z powstaniem styczniowym w Sandomierskiem i Krakowskiem. Trafiły później do Muzeum Narodowego w Rapperswilu (Szwajcaria) i weszły w skład Archiwum Rządu Narodowego. Korzystał m. in. z nich Stanisław Zielinski, autor znanej książki ?Bitwy i potyczki 1863 - 64".
We wlonickim dworze - a właściwie w leśniczówce Mieczysława Bełdowskiego przybywał generał Józef Hauke Bosak, kiedy to w kwietniu 1864 likwidował powstanie w Sandomierskiem. Po zakończeniu misji przeniósł się do Łukowic, a stamtąd przedostał się nad Wisłę w okolicach Gór
Pieprzowych pod Sandomierzem i po przeprawieniu się przez Rzekę udał się w głąb Galicji.
Władysław Świeżyński był dobrym gospodarzem, a jego gospodarstwo na urodzajnych glebach należało do najlepszych w okolicy. Szczególnie znana była chlewnia, która przyczyniła się poprawienia poziomu chowu świń w regionie. Świeżyńscy mieli pięcioro dzieci. Wlonice przypadły synowi Władysławowi. Franciszek gospodarzył w Żurawicy (gm. Obrazów), Kazimierz w Wilczycach. Józef zaś (ożeniony z Władysawą Ki-niorską) trafił do Jeleniowa, a później kupił Sadłowice. Helena Świeżyńska jako właścicielka Wionie figuruje jeszcze w w 1895. Wtedy w wiosce mieszkało przeszło 270 osób Dominowała zabudowa drewniana. Odnotowano wtedy 16 domów drewnianych i tylko 3 murowane. Kolejne pokolenie Świeżyńskich (Karolina z Rusockich i Władysław) przekazali dobra córce Jadwidze, która wyszła za mąż za Stanisława Turnaua i w rękach tej rodziny dobra wlonickie przetrwały do 1945 r. W czasie okupacji we domu Turnaua znalazł czasową gościnę wybitny językoznawca profesor Tadeusz Lehr - Spławiński. Później wraz z dziećmi przeniósł się do Wyszmontowa. Stanisław Turnau dokładnie opisał czas okupacji w swoich wspomnieniach: ?Pamiętnik z wojny 1939-1945" Biblioteka Narodowa sygn. akt. 10571 (materiał niepublikowany). Po II wojnie Stanisław Turnau wrza z żoną wyjechał na Dolny Śląsk. Mieszkał w Cieplicach. Pracował jako nauczyciel w Technikum Rolniczym w Sobieszowie. Jego syn Jan Turnau, redaktor Gazety Wyborczej, to dziś jeden z najwybitniejszych publicystów zajmujących sie problematyką religijną.

We Wlonicach urodziła się m. in. Aleksandra Jasieńska. która zmarła w 1935 r. w Sandomierzu, gdzie też znajduje się zbiorowa mogiła tej rodziny.
Znajdujący się tu na skraju skarpy doliny dwór murowany Turnauów (wcześniej Świeżyńskich), po ostatniej wojnie zamieniony na wielorodzinny dom mieszkalny. Jest to obiekt murowany z II poł. XIX w. o pow. 800 m2 z 15 pomieszczeniami, architektonicznie zmieniony.
We wsi zachowała się kilkanaście domów i budynków gospodarczych wzniesionych z kamienia janikowskiego po II wojnie światowej .
Na koniec 2004 r. Wlonice zajmowały 302 ha (3,5 % powierzchni gminy) i zamieszkiwało 205 osób.

Źródło: Józef Myjak, "Tam gdzie Świt cywilizacji rolniczej" . Monografia krajoznawcza gminy Wojciechowice, PAIR Sandomierz 2006

Nazwy części wsi: Wlonice - Kolonia. Nazwy obiektów fizjograficznych: Dworskie Pola, Koło Toru, Pola Wlonickie.

Niewielka, peryferyjnie położona wieś gminy, graniczy z Przybysławicami w gminie Ożarów. Występuje tu urodzajna gleba.
Stara wieś, Z dawnych właścicieli zachowały się nazwiska: Zagórskiej, Gabriela Piekarskiego, Mikołaja Wlońskiego, Macieja Zakilki.
Z zabytkowej substancji ostał się ceglany dwór, a opodal niego resztki parku podworskiego i dawny staw dworski, położony w płytkiej dolince. Przy drodze z Przybysławic stoi jeszcze duży, kamienny krzyż z poł. XIX w. z uszkodzonym krucyfiksem.
W 1638 r. właścicielem Wionie był Stanisław Bystrojowski, a herbu Nieczuja, podwojewódzki sandomierski. Miał wtedy również: Sobów, Łubową, Swięcicę i Szczeglice. Natomiast w 1651 r. źródła wymieniają Hieronima Chocimowskiego jako właściciela tej wsi. Należały do niej też Mątowice.
W 1860 r. Helena Konarska wyszła za mąż za Władysława Swieżyńskiego, który wówczas był dziedzicem tej wsi. Poprzednio wraz z bratem Kryspinem dzierżawił majątek w Dwikozach. Obaj brali udział w powstaniu styczniowym. Kryspin po upadku powstania wyjechał do Galicji zaś Władysław kupił folwark Wlonice.
We wlonickim dworze znalazły się papiery - archiwalia m. in. związane z powstaniem styczniowym w Sandomierskiem i Krakowskiem. Trafiły później do Muzeum Narodowego w Rapperswilu (Szwajcaria) i weszły w skład Archiwum Rządu Narodowego. Korzystał m. in. z nich Stanisław Zielinski, autor znanej książki ?Bitwy i potyczki 1863 - 64".
We wlonickim dworze - a właściwie w leśniczówce Mieczysława Bełdowskiego przybywał generał Józef Hauke Bosak, kiedy to w kwietniu 1864 likwidował powstanie w Sandomierskiem. Po zakończeniu misji przeniósł się do Łukowic, a stamtąd przedostał się nad Wisłę w okolicach Gór
Pieprzowych pod Sandomierzem i po przeprawieniu się przez Rzekę udał się w głąb Galicji.
Władysław Świeżyński był dobrym gospodarzem, a jego gospodarstwo na urodzajnych glebach należało do najlepszych w okolicy. Szczególnie znana była chlewnia, która przyczyniła się poprawienia poziomu chowu świń w regionie. Świeżyńscy mieli pięcioro dzieci. Wlonice przypadły synowi Władysławowi. Franciszek gospodarzył w Żurawicy (gm. Obrazów), Kazimierz w Wilczycach. Józef zaś (ożeniony z Władysawą Ki-niorską) trafił do Jeleniowa, a później kupił Sadłowice. Helena Świeżyńska jako właścicielka Wionie figuruje jeszcze w w 1895. Wtedy w wiosce mieszkało przeszło 270 osób Dominowała zabudowa drewniana. Odnotowano wtedy 16 domów drewnianych i tylko 3 murowane. Kolejne pokolenie Świeżyńskich (Karolina z Rusockich i Władysław) przekazali dobra córce Jadwidze, która wyszła za mąż za Stanisława Turnaua i w rękach tej rodziny dobra wlonickie przetrwały do 1945 r. W czasie okupacji we domu Turnaua znalazł czasową gościnę wybitny językoznawca profesor Tadeusz Lehr - Spławiński. Później wraz z dziećmi przeniósł się do Wyszmontowa. Stanisław Turnau dokładnie opisał czas okupacji w swoich wspomnieniach: ?Pamiętnik z wojny 1939-1945" Biblioteka Narodowa sygn. akt. 10571 (materiał niepublikowany). Po II wojnie Stanisław Turnau wrza z żoną wyjechał na Dolny Śląsk. Mieszkał w Cieplicach. Pracował jako nauczyciel w Technikum Rolniczym w Sobieszowie. Jego syn Jan Turnau, redaktor Gazety Wyborczej, to dziś jeden z najwybitniejszych publicystów zajmujących sie problematyką religijną.

We Wlonicach urodziła się m. in. Aleksandra Jasieńska. która zmarła w 1935 r. w Sandomierzu, gdzie też znajduje się zbiorowa mogiła tej rodziny.
Znajdujący się tu na skraju skarpy doliny dwór murowany Turnauów (wcześniej Świeżyńskich), po ostatniej wojnie zamieniony na wielorodzinny dom mieszkalny. Jest to obiekt murowany z II poł. XIX w. o pow. 800 m2 z 15 pomieszczeniami, architektonicznie zmieniony.
We wsi zachowała się kilkanaście domów i budynków gospodarczych wzniesionych z kamienia janikowskiego po II wojnie światowej .
Na koniec 2004 r. Wlonice zajmowały 302 ha (3,5 % powierzchni gminy) i zamieszkiwało 205 osób.

Źródło: Józef Myjak, "Tam gdzie Świt cywilizacji rolniczej" . Monografia krajoznawcza gminy Wojciechowice, PAIR Sandomierz 2006